W dniu 17 września uchwałą Rady Miejskiej w Dukli nadane zostało imię Szkole Podstawowej i Gimnazjum wchodzącym w skład Zespołu Szkół Publicznych w Głojscach - patronem szkoły jest od tego dnia największy Polak w historii, Jan Paweł II.
Szkoła wychowuje przez wszystko, co stanowi szkołę, wychowanie dzieci odbywa się w każdej sytuacji szkolnej. Bardzo pomocnym w procesie wychowania jest oparcie tego procesu o wzór osobowościowy patrona szkoły. Po nadaniu szkole imienia, działania wychowawcze opierać się będą mocno na wzorcu, którym jest Jan Paweł II.
Poprzez nadanie imienia szkoła w Głojscach uzyskała swoistą indywidualną tożsamość, wyróżniającą ją spośród innych szkół. Oczywiście nie jest jedyną noszącą imię Jana Pawła II, ale weszła do rodziny szkół o tym samym imieniu, co może prowadzić do nawiązania wzajemnych kontaktów.
Szkoła w związku z nadaniem imienia wzbogaci swoje tradycje o związek z Janem Pawłem II. Ceremoniał szkolny i zwyczaje związane z wielkim patronem będą scalać uczniów, rodziców i nauczycieli wokół tej centralnej postaci życia szkoły, nadadzą szkole niepowtarzalny charakter.
Młodzi ludzie uczący się w szkole w Głojscach od dzisiaj jeszcze bardziej będą się czuć związani z Papieżem Janem Pawłem II, jeszcze dokładniej wsłuchiwać się będą w jego naukę.
Procedura nadania imienia szkole trwała kilka miesięcy – w prace związane z wyborem patrona zaangażowani byli uczniowie, ich rodzice, nauczyciele i dyrekcja. Wybór Jana Pawła II na patrona szkoły został zaakceptowany przez władze kościelne.
„Drodzy chłopcy i dziewczęta, uczniowie szkół podstawowych i szkół średnich (..). Chcę wam powiedzieć, że w dużej mierze przyszłość świata, naszej Ojczyzny i Kościoła zależy od was. Wy będzie tę przyszłość kształtować, na was spoczywa wielkie zadanie budowy czasów, które nadchodzą (..). Nie lękajcie się wejść na drogę waszego powołania, nie lękajcie się szukać prawdy o sobie i otaczającym was świecie(..). Wiek wasz jest porą życia najbardziej korzystną dla zasiewów i przygotowania gruntu pod przyszłe zbiory. Im żywsze będzie zaangażowanie, z jakim podejmiecie wasze obowiązki, tym lepiej i skuteczniej będziecie spełniać wasze posłannictwo w przyszłości. Przykładajcie się do nauki z wielkim zapałem. Uczcie się poznawać coraz to nowe przedmioty. Wiedza bowiem otwiera horyzonty i sprzyja duchowemu rozwojowi człowieka. Prawdziwie wielki jest ten człowiek, który chce się czegoś nauczyć”
„Zwracam się również do was, drodzy nauczyciele i wychowawcy. Podjęliście się wielkiego zadania przekazywania wiedzy i wychowania powierzonych wam dzieci i młodzieży. Stoicie przed trudnym i poważnym wyzwaniem. Młodzi was potrzebują. Oni poszukują wzorców, które byłyby dla nich punktem odniesienia. Oczekują odpowiedzi na wiele zasadniczych pytań, jakie nurtują ich umysły i serca, a nade wszystko domagają się od was przykładu życia. Trzeba, abyście byli dla nich przyjaciółmi, wiernymi towarzyszami i sprzymierzeńcami w młodzieńczej walce. Pomagajcie im budować fundamenty pod ich przyszłe życie (..). Potrzeba szczególnej wrażliwości ze strony wszystkich, którzy pracują w szkole, aby stworzyć w niej klimat przyjaznego i otwartego dialogu. We wszystkich szkołach niech panuje duch koleżeństwa i wzajemnego szacunku, co było i jest charakterystyczne dla szkoły polskiej. Szkoła winna stać się kuźnią cnót społecznych tak bardzo potrzebnych naszemu narodowi (…) Starajmy się rozwijać i pogłębiać w sercach dzieci i młodzieży uczucia patriotyczne i więź z Ojczyzną. Wyczulać na dobro wspólne narodu i uczyć ich odpowiedzialności za przyszłość. Wychowanie młodego pokolenia w duchu miłości Ojczyzny ma wielkie znaczenie dla przyszłości narodu. Nie można bowiem służyć dobrze narodowi, nie znając jego dziejów, bogatej tradycji i kultury. Polska potrzebuje ludzi otwartych na świat, ale kochających swój rodzinny kraj. Drodzy nauczyciele i wychowawcy, z uznaniem pragnę podkreślić wasz trud, jaki wkładacie w wychowanie młodego pokolenia. Serdecznie wam dziękuję za tę szczególnie ważną i trudną pracę. Dziękuję za waszą służbę Ojczyźnie”.
Z Homilii wygłoszonej przez Jana Pawła II podczas Mszy Świętej w Łowiczu, 14 czerwca 1999.